Kippenvel van muziek? Misschien zit de bedrading van je hersens anders in mekaar.
Krijg jij al wel eens kippenvel tijdens het beluisteren van muziek? Dat zien we mogelijks ook aan je hersenen.
Volgens de studie van Matthew E. Sachs (2016) hangt het al dan niet krijgen van kippenvel tijdens muziek samen met een verhoogde connectiviteit tussen bepaalde hersendelen.
Verschillende hersendelen worden verbonden met verschillende fenomenen. Zo zijn er de gebieden die instaan voor het verwerken van dingen die je ziet of hoort. Andere delen staan dan weer in voor alles wat je voelt of hoe je beweegt. Al die verschillende gebieden worden met heel wat dure woorden geduid. Hier gaat het over de volgende gebieden:
- De posterieure superieure temporale gyrus (een stukje gevouwen hersenschors ongeveer aan de bovenkant van je oor. Staat in voor het verwerking van geluiden.
- De anterieure insula (een beetje meer naar het midden, maar nog steeds aan de zijkant). Belangrijk voor emotionele verwerking.
- En de mediale prefrontale cortex (in het midden achter je voorhoofd) die met heel wat dingen wordt geassocieerd, maar ook met verwerking van emotionele en sociale input.
Deze twee laatste gebieden vinden we ook terug in wat we de mesolimbische beloningscircuits noemen. Gebieden die dus signalen vuren wanneer we iets plezierigs ervaren zoals het krijgen van geld of het eten van een lekker koekje.
Hoe zijn de onderzoekers aan de slag gegaan? Uit een poel van 237 kandidaten zijn 20 kandidaten geselecteerd die in twee groepen van 10 werden verdeeld. Die twee groepen leken zoveel mogelijk op elkaar qua persoonlijkheid, intelligentie-scores, verdeling mannen/vrouwen, verdeling etniciteit en ook het aantal jaren muzikale vorming. Dat doen ze omdat de verschillen die dan in de hersenen worden gevonden niet (of minder waarschijnlijk) kunnen worden toegeschreven aan verschillen in geslacht, persoonlijkheid enzovoort.
Er was echter een belangrijk verschil tussen beide groepen. De 10 personen in de eerste groep rapporteerden namelijk dat ze intens van muziek genieten als ze muziek beluisteren en bovendien krijgen ze ook soms kippenvel tijdens het beluisteren van muziek. De andere groep van 10 personen rapporteerden een veel lager genot van muziek en kregen nooit kippenvel tijdens het horen van muziek. De genieters kreeg de naam de “chill-groep” (van het Engels “getting the chills”) en de andere groep kreeg het “no-chill-groep” label. Bovendien werd er ook vastgesteld dat de kandidaten uit de chill-groep een sterkere verhoging in hartslag hebben wanneer ze naar hun favoriete muziek luisteren dan wanneer de kandidaten uit de no-chill-groep naar hun favoriete muziek luisteren.
Maar goed, op naar de hersenen. Wat zagen ze de onderzoekers? De personen in de chill groep hebben een groter volume van verbindingen tussen de verschillende hersendelen die belangrijk zijn voor onze ervaring van muziek. Een groter volume van hersenverbindingen betekent normaal gezien dat die verschillende hersendelen ook beter met elkaar kunnen communiceren. Het is daarom ook niet vreemd dat de mensen uit de chill groep sterker emotioneel reageren op muzikale input. Interessant genoeg zijn er ook andere studies die suggereren dat mensen die algemeen meer emotioneel empatisch zijn ook vaker meer verbinding vertonen in dezelfde hersengebieden (Parkinson en Wheatley, 2014).
Als jij dus met enige regelmaat kippenvel krijgt bij het beluisteren van een stuk muziek waar je echt van geniet, dan zou het wel eens kunnen zijn doordat jouw hersengebieden die instaan voor verwerking van auditieve informatie beter verbonden zijn met die hersengebieden die emotionele en sociale informatie verwerken.
Tot slot: De onderzoeker in kwestie -Sachs- hoopt dat zijn studie andere onderzoekers kan helpen om uit te zoeken waarom muziek wordt beschouwd als een onmisbaar gegeven van de menselijke cultuur. Dat zou wel eens te maken kunnen hebben met die beloningscircuits in de hersenen … dat valt nog te zien!
